Spalanie odpadów to najdroższy sposób postępowania z odpadami. Spalanie jest źródłem energii o wysokim śladzie węglowym, zanieczyszczeń na wszystkich poziomach i podważa wysiłki w zakresie recyklingu – podkreśla Zero Waste Europe.
Podczas gdy Unia Europejska naciska na odejście od składowisk, wiele państw członkowskich szuka szybkich rozwiązań i planuje znaczne inwestycje w instalacje do spalania odpadów. Instalacje Termicznego Przekształcania Odpadów Komunalnych (ITPOK) są często przedstawiane jako sposób na rozwiązanie naszego problemu ze śmieciami, a nawet wytworzenie energii w tym procesie. Niestety, badania wykazały, że jest odwrotnie…
1. Spalanie odpadów to najdroższy sposób postępowania z odpadami i wytwarzania energii
Spalanie stanowi ogromne obciążenie ekonomiczne dla miast-gospodarzy. Według US Energy Information Administration nowa spalarnia odpadów może kosztować nawet 7.454 euro za kilowatogodzinę. To mniej więcej dwa razy więcej niż w przypadku elektrowni węglowych io 50% więcej niż w przypadku energii jądrowej. Poza tym koszt eksploatacji i utrzymania spalarni odpadów jest dziesięciokrotnie wyższy niż w przypadku węgla i czterokrotnie wyższy niż w przypadku energii jądrowej.
Jednocześnie badanie American Economic Review wykazało, że wśród gałęzi przemysłu w USA przemysł spalania odpadów ma najwyższy stosunek negatywnych skutków ekonomicznych zanieczyszczenia powietrza w porównaniu z finansową wartością dodaną przemysłu.
2. Spalanie jest źródłem energii o wysokim śladzie węglowym
Istnieją dwa powody, dla których spalanie odpadów nie może być uważane za technologię niskoemisyjną. Po pierwsze, jest to najbardziej emisyjny sposób wytwarzania energii elektrycznej i jeden z najbardziej emisyjnych sposobów gospodarowania odpadami. Samo spalanie emituje dużą ilość gazów cieplarnianych. Na przykład w 2017 r. spalarnie w Wielkiej Brytanii uwolniły prawie 11 mln ton CO2, czyli około 5 mln ton ze źródeł kopalnych, takich jak tworzywa sztuczne.
Podobnie energia elektryczna wytwarzana w procesie przekształcania odpadów w energię jest znacznie bardziej emisyjna niż energia dostarczana przez tradycyjne paliwa kopalne. Intensywność emisji dwutlenku węgla ze spalania odpadów w celu uzyskania energii jest dwukrotnie większa niż średnia UE, znacznie wyższa niż w przypadku gazu i 23 razy większa niż w przypadku źródeł niskoemisyjnych, takich jak wiatr i słońce. Liczby po prostu się nie sumują.
3. Spalanie odpadów jest źródłem zanieczyszczeń na wszystkich poziomach
Spalarnie odpadów emitują różne zanieczyszczenia, w tym ołów, rtęć, tlenek węgla, tlenki azotu i kwaśne gazy. Wiele z tych toksycznych emisji to trwałe zanieczyszczenia organiczne (TZO), zakazane przez konwencję sztokholmską. Nadal zagrażają one zarówno zdrowiu ludzkiemu, jak i środowisku, i powinny zostać wyłączone z gospodarki o obiegu zamkniętym.
Spalanie generuje również nowe toksyczne chemikalia, które mogą przenikać do gleby i wód gruntowych oraz gromadzić się w łańcuchach pokarmowych.
Dodatkowo stwarza więcej problemów z gospodarką odpadami, ponieważ wytwarza wysoce toksyczne produkty uboczne:
Popiół paleniskowy: Znany również jako „żużel”, popiół paleniskowy pochodzi z pieca. Mieszany popiół paleniskowy może przenosić wysokie poziomy dioksyn i metali ciężkich.
Popiół lotny: Jest to pył zawieszony ze spalin (ze spalin) zawierający niebezpieczne substancje, takie jak rtęć, dioksyny i furany. Toksyczność popiołu lotnego jest większa niż popiołu dennego, ponieważ filtry i płuczki wychwytują toksyny i koncentrują je w popiele lotnym. Popiół lotny jest również łatwo przenoszony przez wiatr i jest bardziej prawdopodobne, że przedostanie się do wód gruntowych lub powierzchniowych.
Inne pozostałości: Spalanie odpadów wytwarza również inne pozostałości, takie jak popiół kotłowy i ścieki. Niektóre spalarnie wytwarzają sole płuczkowe, placek filtracyjny i szlam. Mogą zawierać dioksyny i wysokie poziomy innych zanieczyszczeń. Te toksyny są dostępne do wypłukiwania i przemieszczania się, zwłaszcza w kontakcie z wodą deszczową.
Bezpośrednie narażenie na takie toksyny zagraża zdrowiu pracowników obiektów i mieszkańców pobliskich społeczności, podczas gdy narażenie pośrednie, poprzez łańcuch pokarmowy, stwarza globalne ryzyko. Trafiają na wysypiska śmieci, do cementowni, kopalni lub na grunty rolne, gdzie popiół może rozprzestrzeniać się przez wiatr i powietrze.
Chociaż toksyczne pozostałości popiołu muszą być oddzielane od odpadów komunalnych i usuwane na składowiska odpadów niebezpiecznych, aby zminimalizować wpływ na środowisko, wiele firm wykorzystuje popiół do budowy dróg i materiałów budowlanych. W rezultacie toksyny te mogą być mieszane z betonem, asfaltem, a nawet błędnie oznakowane jako nawóz do gleby, ponownie wprowadzając je do środowiska.
W tej notatce najnowsze badania biomonitoringu, przeprowadzone przez Zero Waste Europe wraz z ToxicoWatch, Hnuti Duha, Ziedine Ekonomika i Ecologists en Acción Spain, donoszą o pomiarach zanieczyszczeń, które rozprzestrzeniają się w otaczającym środowisku spalarni, które można znaleźć również w organizmach żywych.
4. Spalanie odpadów w energię podważa wysiłki w zakresie recyklingu
Spalanie i recykling zwykle konkurują o te same materiały odpadowe, fundusze rządowe i umowy dotyczące gospodarowania odpadami, zamiast działać w tandemie, w którym surowce wtórne są poddawane recyklingowi, a spalane są tylko te, które nie nadają się do recyklingu. Dotyczy to zwłaszcza przetwarzania odpadów na energię, ale także spalarni, które nie wytwarzają energii.
Chociaż spalarnie znajdują się poniżej recyklingu w hierarchii postępowania z odpadami, często mają pierwszeństwo przed recyklingiem na poziomie lokalnym. Te spalarnie wykorzystują te same odpady, które można łatwo poddać recyklingowi: papier, tekturę i tworzywa sztuczne. Z tego powodu konsekwentnie podważają wysiłki na rzecz zapobiegania powstawaniu odpadów i recyklingu, a także pracowników, którzy polegają na recyklingu, aby zarobić na życie.
Strategia gospodarowania odpadami, która opiera się na spalaniu, jest kosztowna, sztywna i zależna od technologii. W praktyce inwestowanie w przetwarzanie odpadów na energię oznacza wykorzystanie całości lub większości budżetu samorządu lokalnego na zarządzanie odpadami, pozostawiając niewiele dostępnych strategii, takich jak zapobieganie, recykling i kompostowanie.
Ponieważ gospodarka o obiegu zamkniętym jest jednym z głównych elementów składowych Europejskiego Zielonego Ładu, UE stopniowo odchodzi od spalania odpadów w energię, a znaczące europejskie instytucje finansowe wykluczają je ze wsparcia finansowego.
Budowa spalarni to ślepa uliczka z drogim, przestarzałym i nieefektywnym podejściem.
Na podstawie:
https://www.missionzeroacademy.eu/climate-change/waste-to-energy-evironmentally-financially-bad-investment/